اشکال: «منهاج فردوسیان» ما را از علوم روز و اوضاع پیرامونمان آگاه نمی‌سازد. /
جواب: این اشکال، دو جواب دارد، یکی حلّی و دیگری نقضی، بدین ترتیب؛
جواب حلّی: برنامه‌ی تربیتی، بنا ندارد تمام شؤون علمی را پوشش دهد. بسیاری از اخبار و علومی که در اطراف ما جابجا می‌شود، ارزش شنیدن و گفتن ندارد و توجه کردن به آن‌ها، تباه کردن عمر شریف و فرصت‌سوزی در راه رسیدن به کمال و سعادت است. همچنین بسیاری از دانش‌ها و دانستنی‌هایی که در عصر انفجار اطلاعات به سوی انسان هجوم آورده، برای سرگرم کردن اوست و نتیجه‌ای جز فرو رفتن در غفلت‌های متراکم و بازماندن از درجات عالیه ندارد.
جواب نقضی: عمل به این برنامه‌ی تربیتی، منهاجی را به حقایق جهان آگاه می‌سازد. یعنی او را با جنبه‌ها و زاویه‌هایی از دنیا و اهل دنیا آشنا می‌سازد که فایده‌ی تربیتی دارد و موجب می‌شود تا دردها و دواهای این دنیا را به نیکی بشناسد. قرآن کریم، این وعده را به صراحت بیان می‌کند، می‌فرماید: «یا أَیهَا الَّذِینَ آمَنُواْ إَن تَتَّقُواْ اللّهَ یَجْعَل لَّکُمْ فُرْقَانًا» (کافی، محدث کلینی، جلد ۲، صفحه‌ی ۱۶، باب الإخلاص). ترجمه: بنده‌ای نیست که چهل روز ایمانش به خدای عز و جل را خالص گرداند یا فرمودند: بنده‌ای یاد خدای عز و جل را چهل روز، زیبا بجا نمی‌آورد مگر این که خدای عز و جل، او را بی‌رغبت در دنیا می‌گرداند و او را به درد آن و دوای آن، بینا می‌سازد، پس حکمت را در قلبش ثابت نموده و زبانش را با آن گویا می‌سازد.
همچنین امام باقر (علیه‌السلام) فرمودند: «مَا أَخْلَصَ الْعَبْدُ الْإِیمَانَ بِاللهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَرْبَعِینَ یَوْماً ـ أَوْ قَالَ ـ مَا أَجْمَلَ عَبْدٌ ذِکْرَ اللهِ عَزَّ وَ جَلَّ أَرْبَعِینَ یَوْماً إِلَّا زَهَّدَهُ اللهُ عَزَّ وَ جَلَّ فِی الدُّنْیَا وَ بَصَّرَهُ دَاءَهَا وَ دَوَاءَهَا فَأَثْبَتَ الْحِکْمَهَ فِی قَلْبِهِ وَ أَنْطَقَ بِهَا لِسَانَهُ» (سوره‌ی انفال، آیه‌ی ۲۹). ترجمه: اى کسانى که ایمان آورده‏اید اگر از خدا پروا دارید براى شما [نیروى] تشخیص [حق از باطل] قرار مى‏دهد.
یا امام صادق (علیه‌السلام) فرمودند: «مَنْ زَهِدَ فِی الدُّنْیَا أَثْبَتَ اللهُ الْحِکْمَهَ فِی قَلْبِهِ وَ أَنْطَقَ بِهَا لِسَانَهُ وَ بَصَّرَهُ عُیُوبَ الدُّنْیَا دَاءَهَا وَ دَوَاءَهَا وَ أَخْرَجَهُ مِنَ الدُّنْیَا سَالِماً إِلَى دَارِ السَّلَامِ» (کافی، محدث کلینی، جلد ۲، صفحه‌ی ۱۲۸، باب ذم الدنیا و الزهد فیها). ترجمه: کسی که بی‌رغبت در دنیا باشد، خدای تعالی حکمت را در قلبش پابرجا نموده و زبانش را به آن گویا می‌سازد و بینایی عیب‌های دنیا، دردهای آن و دوای آن را به او می‌دهد و او را از دنیا، با سلامت به بهشت، بیرون می‌برد.
پس با این حساب، منهاجی شدن، منهاجی را به صورتی بسیار عمیق با دنیای پیرامون، آشنا می‌سازد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: